پروژه کارافرینی طرح تولید الکترود

كلیاتی در راستای شناسائی محصول و

ارتباط منطقی آن با زنجیره تولید

1-2 تعریف، ویژگیها و مشخصات فنی محصول از نظر شكل ظاهری، طبقه‎بندی، فرمول، چگونگی بسته‎بندی اجزاء و قطعات متشكله، حد استاندارد ملی وجهانی

الكترود جوشكاری

ماده‎ای است كه به مواد دیرگداز برای كمك به ذوب آن‎ها اضافه میشود. عمل ثانوی گدازآور، كه علت اصلی كاربرد آن نیز هست، به عنوان عامل احیاءكننده جهت اكسیژن‎زدائی یا تجزیه ناخالصی‎ها و زدودن آن‎ها به صورت سرباره‎ها یا گازها است. گدازآور كه در لحیم‎كاری‎ها برای زدودن اكسیدها از سطحی كه باید لحیم شود نیز ممكن است به عنوان گدازآور تلقی گردند. سنگ گدازآور، اصطلاح عمومی سنگ آهك یا دولومیت است كه در ذوب آ‌هن بكار برده می‎شود. حدود 400 كیلوگرم سنگ آهك برای هر تن آهن خام تولیدی در كوره بلند به  كار برده می‎شود. هرگاه كانه آهن بدون گدازآور قلیایی احیا شود. سیلیس و آلومین با اكسیدهای اهن به هم پیوسته  تشكیل سیلیكات‎های مضاعف آهن و آلومین می‎دهند و افت سنگین آهن به وجود می‎آید. با اضافه كردن سنگ آهن، سیلیس و آلومین كه میل تركیبی شدید با آهك و منیزی دارند، تشكیل تركیباتی را می‎دهند كه محتوی آهن بسیار كمی هستند. این تركیبات دوباره مذاب را تشكیل و روی سطح آهن مذاب شناور كه به آسانی زدوده می‎شوند. گدازآور، گوگرد و فسفر را نیز از آهن می‎زداید. بعضی كارخانه‎های آهن محتوی مقدار كافی كربنات آهك برای تقریباً خودگداز شدن هستند. آهك، به عنوان گدازآور مؤثرتر از سنگ آهك ولی گرانتر است. كار كوره بلند در درجه اول تبدیل سنگ آهك به آهك است. سنگ آهك با حرارت دیدنی تا ‎°C830 به آهك تجزیه می‎شود، كه سپس در حرارت حدود ‎°C1430، ذوب با تشكیل سرباره شروع می‎گردد. سنگ‎های آهكی كه به عنوان گدازآور بكار برده می‎شوند،‌باید نسبتاً خالص باشند، كه در غیر این صورت تركیبات اضافی غیرمطلوبی تشكیل می‎شود. در مورد برنج، مفرغ، یا فلزات سفید نرم‌ (بابیت)، رزین‎ها را می‎توان بكار برد، و گدازآور پوششی ممكن است زغال چوب،‌ نمك طعام، یا بوراكس باشد. كریوالیت (یخ سنگ) گدازآور آلومینیوم و شیشه است.

آلیاژهای گدازآور

برای برنج‎ها و مفرغ‎ها عبارتند از:

فسفر، قلع، فسفر مس، یا سیلیسیم مس.

فلزات را در همان زمان اضافه كردن عناصر آلیاژی اكسیژن‎زدایی می‎كنند. برای قلع پوششی فولاد، روغن نخل به عنوان گدازآور بكار برده می‎شود، برای لحیم‎كاری معمولی، كلرور روی گدازآور متداول است. پیه، كلوفون، یا روغن زیتون را نیز در لحیم‎كاری می‎توان به كار برد. استامید، برای لحیم‎كاری فلزات رنگ شده بكار برده می‎شود. لحیم نرمی با هسته هیدرازین ساخته شده كه فلزات را به خوبی خیس كرده، و بر اثر حرارت لحیم كاری بخار، و هیچ چیز از خود باقی نمی‎گذارد. برای لحیم‎های نقره، بوراكس گدازآور متداول است. برای لحیم‎كاری فولاد زنگ نزن، بوراكس با اسید بوریك مخلوط می‎شود یا خمیرهایی از كلرور روی و بوراكس ساخته می‎شود. برای لحیم‎های نقره، بوراكس گدازآور متداول است. برای لحیم‎كاری فولاد زنگ نزن، بوراكس با اسید بوریك مخلوط می‎شود یا خمیرهایی از كلرور روی و بوراكس ساخته می‎شود. بوراكس به عنوان گدازآور جوشكاری نیز ممكن است بكار برده شود گدازآور سفید، مخلوطی از نیترات و نیتریت سدیم و اكسیژن قوی است كه در جوشكاری بكار برده می‎شود.

گدازآورهای جوشكاری

برای جوشكاری گرمای زیاد، معمولاً یك الكترود روكش و محتوی اكسیژن‎زدا و یك سرباره‎ساز هستند. فلوئورور لیتیم، ‎LIF، گدازآور قوی با گدازآوری لیتیم و فلوئور هر دو است و سرباره مایعی با نقطه ذوب كم به دست می‎دهد. اكسیژن‎زداها ممكن است فرومنگنز یا سیلیكد منگنز باشند.