پروژه کارآفرینی تولید نخ متوسط و ضخیم از ضایعات نساجی

1 مقدمه :

در این طرح از فرایند تولید نخ در ماشین ریسندگی اصطکاکی استفاده می شود . از این روش برای تولید نخ های نمره 1 تا 25 متریک استفاده می گردد و نخ های ضخیم نیز معمولاً برای تولید و بافت پتو و سایر منسوجات ضخیم به ئکار می رود.

برای تولید این نخ از الیاف طبیعی و مصنوعی و مخلوط آن ها و نیز الیاف مخلوط حاصل از ضایعات نساجی استفاده می گردد. فتیله های حاصل از ماشین کاردینگ، ورودی دستگاه را تشکیل می دهند. این فتیله ها ابتدا توسط یک جفت غلطک تغذیه وارد قسمت کاردینگ می گردند. سیلندر کارد که از پوشش سوزنی برخوردار است موجب می گردد که الیاف از یکدیگر جدا شده و به خط جدایی و سیلندر مشبک وارد می گردد. این دو سیلندر مشبک توسط یک تسمه موتور به حرکت درآمده و در یک جهت گردش می نمایند. حرکت هم جهت دو سیلندر موجب می گردد یک نیروی اصطکاکی مکانیکی در خط جدایی ایجاد گردد. این نیروی اصطکاکی باعث می شود که رشته های حاصل از قسمت کاردینگ ابتدا بر روی یکدیگر قرار گرفته و سپس به دور هم تابیده گردند. مکیدن هوا از درون شبکه های دو سیلندر مشبک به انجام پروسه و جدا نمودن گردوغبار و ضایعات از الیاف کمک می کند.

به منظور تولید نمودن نخ های مقاوم تر در هنگام تولید نخ با الیاف حاصل از ضایعات نساجی و یا سایر موارد خاص این دستگاه قادر است که یک نخ مغزی بین الیاف قرار داده و الیاف را به دور آن بتاباند. ماشینی که در ریسندگی نخ به روش اصطکاکی مورد استفاده قرار می گیرد به نام ماشین DREF2نامیده می شود. این دستگاه قادر است که انواع مختلف الیاف طبیعی- مصنوعی و مخلوط آن ها با الیاف مصنوعی را تولید نماید.

نخ های حاصل از این دستگاه در قسمت خروجی به دور یک بوبین استوانه ای پیچیده می شود.

وزن هر بوبین پس از پیچیدن نخ بالغ بر 6 تا 8 کیلوگرم است که مستقیماً توسط ماشین های بافندگی مورد استفاده قرار می گیرد.

1 – 2 نام کامل طرح و محل اجرای آن :

تولید نخ متوسط تا ضخیم از ضایعات نخی با ظرفیت 150 تن در سال

محل اجرا :

1 – 3 – مشخصات متقاضیان :

1 – 4 – دلایل انتخاب طرح :

توجه به خودکفایی این صنعت در دولت و همجنین نیاز بازار داخلی به تولید این محصول با توجه به این که تولید نخ می تواند به رشد و شکوفایی اقتصادی کشور کمکی هر چند کوچک نماید و با در نظر گرفتن علاقه خود به تولید های کارگاهی صنعتی این طرح را برای اجرا انتخاب کرده ام.

1 – 5 میزان مفید بودن طرح برای جامعه :

این طرح از جهات گوناگون برای جامعه مفید است ، شکوفایی اقتصادی و خودکفایی در تولید یکی از محصولات ، سوددهی و بهبود وضعیت اقتصادی ، اشتغالزایی ، استفاده از نیروی انسانی متخصص در پرورش کالای داخلی و بهره گیری از سرمایه ها و داشته های انسانی در بالندگی کشور .

1 – 6  - وضعیت و میزان اشتغالزایی :

تعداد اشتغالزایی این طرح 18 نفر میباشد .

تاریخچه و سابقه مختصر طرح :

برای اگاهی از تاریخ پیدایش صنعت ریسندگی و بافندگی بایستی به همراه باستانشناسان و محققین به درون غارها برویم و از روی اثار بازمانده از قرون و اعصار پیشین و بازیافته های باستانی به واقعیتها واطلاعاتی دست یابیم . اما افسانه های ملی ایران نیز با همه ابهام و ایهامی كه دارند حقایقی را نیز به ما منتقل می كنند. شواهد و قراین موجود حاكی از ان است كه صنعت نساجی در حدود 3000سال قبل از میلاد مسیح در ایران شروع شده و نشانه های مربوط به ان ضمن كاوشهای باستان شناسی در شوش به دست امده است. تا زمان روی كار مغولان نساجی همیشه یكی از صنایع پر رونق ایران بوده وبه علت پر مصرف بودنش در همه ادوار تلاش شده است تا كشور ما در زمینه تولید ان حالتی خود كفا داشته باشد و افزون بر این اسناد ومداركی كه موجود است ثابت می كند كه در مقطعهایی از تاریخ منسوجات ایرانی جنبه صادراتی قوی هم داشته و قدرتمندان از هر وسیله ای بهره میگرفتند تا صنعت نساجی را رونق بخشند .

پس از حمله مغولان به ایران؛ همپای تغییرات متعددی كه در زندگی ایرانیان به وجود امد به دلیل انكه مغولان خراج گذار دولت چین شمالی بودند و اصرار به رواج كالا های چینی در متصرفات خود داشتند منسوجات چینی در ایران رایج شد.به دلیل تنوع رنگ و ارزان بودن قیمت پارچه های چینی مصرف كنندگان استقبال خوبی از انها به عمل اوردند.تولید كنندگان داخلی نیز به جای انكه به بهبود كیفیت تولیدات محصولات خود بپردازند شروع به پایین اوردن قیمت تولیدات خود كردند تا بتوانند از نظر قیمت با بازار انها به رقابت بپردازند و عده ای نیز خواسته یا نا خواسته از گردونه تولید ورقابت خارج شدند.پس از به قدرت رسیدن صفویان با وجودی كه تلاش هی گسترده ای برای احیای صنعت نساجی شد.اما به دلیل تغییر روحیه مصرف تولیدات بیشتر به پارچه های گران قیمت نظیر زری،مخمل و پارچه های ابریشمی گران قیمت منحصر شد و كماكان باتوجه به تلاشی كه دولت صفویه در جهت گسترش تجارت خارجی داشت پارچه های ارزا قیمت مورد نیاز طبقات عادی اجتماع توسط بازرگانان خارجی از كشورهای دیگروارد می شد.

در سالهای بعد از سقوط دولت صفویه،كریم خان زند هنگام فرمانروایی خود به فكر احیای صنایع بومی وسنتی كشور ،ازجمله نساجی افتاد و در این رابطه كوشید تا بر خلاف پیشینیان خود كه عادت به لباس های تجملی داشتند لباسهای بسیار ساده بپوشد .در دوران بعد از كریمخان زند كه امیركبیر پای بر عرصهمدیریت كشور نهاد ،برحسب معاهده تجارتی كه با سایر كشورها بسته شده بود از امدن اجناس انها به ایران جلوگیری نكرد.ولی در عین حال جنس خارجی را مردود می دانست و متاع ولباس مملكت خود را برتن می كرد.قبل از امیركبیر،لباس سربازها از ماهوت انگلیسی تهیه می شد ولی برای تعالی رشد و توسعه داخلی دستور داد كه لباس نظامیان از چوفای پشمین مازندران تهیه شود. در زمان امیركبیر شالهای دستی كرمانی به قدری عالی بافته می شد كه با شالهای كشمیری رقابت میكرد.در ان زمان سردوشی های نظامیان را از اتریش می اوردند،كه یك روز یك سردوش زیبا توسط یك خانم به نام بانو خورشید دوخته شد به قصر امیر رسد و ایشان ان را پسندیدند و ان را مورد نشویق قرار دادند واعلامكردند كه امتیاز تهیه سردوش را به مدت5سال به این خانم واگذار نمایند.وی دستور داد برای او كارگاه و ابزار كار ایجاد شود و شاگردان زیاد در خدمت او بگمارند تا سردوشی های مورد نیاز ارتش را تهیه كند.در زمینه نساجی كارهای بسیاربزرگی انجام داد كه از ان جمله ایجاد صنایع نوین در ایران بوده است در زمینه نساجی یك كارخانه بزرگ نخریسی و یك كارخانه بزرگ چلواربافی در تهران و چند كارخانه حریر بافی در كاشان و یك كارخانه ریسندگی در ساری راه انداری نمود.

زمانی كه سیدداوود جان برای استخدام تعدادی معلم به اتریش رفته بود،خطاب به وی نامه ای نوشت:ماهوت زیاد به مصرف لباس های ایرانی می رسد ولازم است كه ماهوتسازی را از اهالی اینجا یاد بگیرند تا این صنعت در ایران نیز مستحكم شود و جایگاه خودش را پیدا كند.لذا2نفرماهوت ساز بسیار ماهر كه ماهوت بسیار خوب بسازند معرفی شوند و نمونه ای نیز از اسباب و الات كارخانه ماهوت سازی را با خود بیاورند كه اینجا ساخته شده و مشغول ماهوت سازی می شوند .

امیر در این دوران دستور داد به جای شال كشمیری كه سود حاصله به جیب دیگران عاید می شود شالی ببافند كه منصوب به امیر نمایند واهل كرمان شالی بافتند كه قیمت ان به طاقه ای یكصدوشصت تومان رسید و طاقه شال معمول ومتداول چیزی درحدود سی یا چهل تومان قیمت داشت.

زمامداری امیركبیر بسیار اندك وكوتاه بود،كه این مساله باعث شد نه تنها راه او ناتمام ماند بلكه انچه رشنه بود نیز پنبه شد .چرا كه بعد از رحلت امیركبیر دیگر به ان ترتیب كار نمی كردند وشال نمی بافتند. این مساله باعث شد كه سیل واردات منسوجات به طرف بازارها سرازیر شود و برای انكه حداقلتوانسته باشند حمایتی از صنعت نساجی داخلی داشته باشد.،در جلسه مجلس شورای ملی طرحیاریه شد كه در ان كارمندان دولت موظف شدند هر چه برای لباس خود تهیه می نمایند از منسوجات و مصنوعات داخلی و وطنی باشد. در مساعی این طرح استفاده از منسوجات داخلی برای دوخت لباس نظامیان كاركنان شهرداری و دانش اموزان مدارس به مرحله اجرا گذاشته شد این طرح طی سالهای متمادی و تاسال1337نیز ضعف وقوت داشت اما پس از سال1342حمایت از صنایع داخلی بطور كل به دست فراموشی سپرده شد و اگرچه تلاشها و كوشش هایی در این رابطه به عمل امد تا شعار ایرانی جنس ایرانی بخر را بر سرزبانها بیاندازند اما حركت حالتی فرمایشی و مقطعی داشت و انچنان كه لازم بود از ان پیگیری به عمل نیامد لذا نتایج محسوسی از این طرح به دست نیامد.در كتاب معروف ایران از اغاز تا اسلام به تالیف پروفسور گیریشمن دانشمند وایران شناس معروف،ابراز شده است تاریخ هجاری نقوشی كه به3000سال قبل از نیلاد مسیح می رسد وپادشاه لولوبی كه یكی از حكام بخر ایران بوده است با لباس كوتاه بر تن و كلاهی مدور برسر نشان میدهد،به این معناست كه در ان زمان از پیدایش فن ریسندگی و بافندگی زمانی دراز شاید چیزی حدود چند هزار سال گذشته بود. بی شك بافته های اولیه به صورت شالی بردوش افكنده می شد و با بند یا چیزی شبیه طناب در ناحیه كمر بسته می شد كما اینكه هم اكنون هم در بیت قبایل غیرمتمدن و بدوی افریقا تنپوشی به همین شكل رواج دارد كه عموما یك اندازه و یك شكل است و دوخت در ان نقش عمده ای ندارد . همچنین وجود پرز و شرابه بر لباس مذكور نشان می دهد كه تنوع در بافت پارچه و تفكیك پارچه به نوع پشمی وغیر پشمی وهمچنین به كارگرفتن تزیینات مخصوص (شرابعه) در ان زمین معمول بوده است به همین جهت كاملا می توان پذیرفت كه صنعت نساجی و پوشاك در ان محدوده زمانی،عمد نسبتا جوانی را پشت سر گذاشته و به مرحل كمال رسیده بود.بلاخص كوتاهی و بلندی لباس ها را می توان به عنوان نوعی مد اختصتصی پذیرفت و همین مساله نیز به نوبه خود گویای واقعیت تكامل در امر بافندگی پوشاك است . با همه این تفاسیر می توان نتیجه گرفت كه كه اغاز كار ریسندگی و بافندگی در ایران به حدود هشت تا ده هزارسال قبل از میلاد مسیح بر می گردد.

همچنین میتوان به كشفیات سیلك بر روی ظروف گلی بدست امده كه تصویر پروفسور گیریشمن قدمت انرا به پیش زا قرن هشتم قبل از میلاد مسیح تخمین می زند.در مورد تصویر انسان نقش شده بر روی ظروف گلی پیدا شده ودر سیلك در كتاب ایران از اغاز تا اسلام توضیحاتی داده شده است،كه تصویر انسان بر روی ظروف گلی قدیمی تر از یونان است كه نیم رخ انسانی را در قرن هشتم قبل از میلاد نشان می دهد.این دانشمند در تعریف نقوش حك شده بر روی ظروف گلی سیلك می نویسد :در ظروف سیلك تصاویری از مردان كه پیاده می جنگند و دارای كلاه خود و نیم تنه كوتاه وچسبان هستند نقش شده و همچنین بر روی یك مهراستوانه ای نیز تصویر جنگاوری بر پشت اسب منقوش است كهبا غولی می جنگد.وكفشهای نوك بر گشته پوشیده است.